Stronę tą wyświetlono już: 103 razy

Obiekty na mapie

AN/FLR-9 to rodzaj bardzo dużego, rozmieszczonego kołowo układu antenowego, zbudowanego w ośmiu lokalizacjach podczas zimnej wojny w celu namierzania kierunku HF/DF celów o wysokim priorytecie. Ogólnoświatowa sieć, znana pod wspólną nazwą „Iron Horse”, może zlokalizować komunikację HF niemal w każdym miejscu na Ziemi. Ze względu na wyjątkowo duży rozmiar zewnętrznego ekranu odbijającego (1056 pionowych stalowych drutów wspartych na 96 wieżach o wysokości 37 m), FLR-9 był powszechnie nazywany „klatką dla słonia”. Zbudowany na początku połowy lat 60. XX wieku, w maju 2016 r. wycofano ze służby ostatni sprawny FLR-9 we wspólnej bazie Elmendorf-Richardson na Alasce. Można go pomylić z AN/FRD-10 Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, który również wykorzystywał układ anten umieszczonych kołowo.

Układ antenowy składa się z trzech koncentrycznych pierścieni elementów antenowych. Każdy pierścień elementów odbiera sygnały RF dla przypisanej części widma radiowego od 1,5 do 30 MHz. Pierścień zewnętrzny zwykle obejmuje zakres od 2 do 6 MHz (pasmo A), ale zapewnia również ograniczony zasięg do 1,5 MHz. Pierścień środkowy obejmuje zakres od 6 do 18 MHz (pasmo B), a pierścień wewnętrzny obejmuje zakres od 18 do 30 MHz (pasmo C). Pasmo A zawiera 48 jednobiegunowych elementów rękawowych oddalonych od siebie o 78,4 stóp (23,9 m) (7,5 stopnia). Pasmo B zawiera 96 jednobiegunowych elementów rękawowych oddalonych od siebie o 37,5 stopy (11,43 m) (3,75 stopnia). Pasmo C zawiera 48 elementów antenowych zamontowanych na drewnianych konstrukcjach rozmieszczonych w okręgu wokół budynku centralnego. Elementy pasm A i B są spolaryzowane pionowo. Elementy pasma C składają się z dwóch poziomo spolaryzowanych podelementów anteny dipolowej, połączonych ze sobą elektrycznie i umieszczonych jeden nad drugim.

Źródło informacji: Wikipedia