Stronę tą wyświetlono już: 6047 razy
Funkcją logarytmiczną nazywamy funkcję postaci:
Definicja logarytmu
Logarytm liczby b∈R+ przy podstawie a∈R+{1}, jest wykładnik potęgi c, do której należy podnieść a, aby otrzymać b, co w skrócie zapisuje się w następujący sposób:
Szczególne oznaczenia logarytmu:
Logarytm dziesiętny zapisywany w dwojaki sposób: log10 x lub log x.
Logarytm naturalny, którego podstawą jest stała e, zapisywany jako ln x.
Prawa działań na logarytmach
Logarytm iloczynu lub suma logarytmów o tej samej podstawie:
[3] |
Zapis wyrażenia w formacie TeX-a:
Logarytm ilorazu lub różnica logarytmów o tej samej podstawie:
[4] |
Zapis wyrażenia w formacie TeX-a:
Logarytm potęgi:
gdzie:
- m∈R
[6] |
Zapis wyrażenia w formacie TeX-a:
gdzie:
- n∈N{0,1}
Zmiana podstawy logarytmu:
Zależność [7] jest często wykorzystywana w kalkulatorach naukowych w celu wyznaczenia logarytmu o podstawie a z liczby b mając do dyspozycji jedynie logarytm naturalny ln.
gdzie:
- f(x), g(x) dowolne funkcje, dla takich wartości x, dla których f(x)∈R+ oraz g(x)∈R+;
- a∈ R+{1}
- b∈ R+{1}
Przebieg funkcji logarytmicznej
Dziedziną funkcji logarytmicznych jest x∈R+, natomiast przeciwdziedziną jest zbiór liczb rzeczywistych R.
Wszystkie funkcje logarytmiczne typu f(x)=logax mają wspólne miejsce zerowa dla x=1, ponieważ a0=1.
Dla 0<a<1 funkcja logarytmiczna jest malejąca od ∞ do -∞ w całym przedziale wartości dziedziny funkcji. Funkcja przyjmuje wartości dodatnie dla x∈(0;1), natomiast ujemne dla x∈(1;∞).
Dla a>1 funkcja logarytmiczna jest rosnąca od -∞ do ∞ w całym przedziale wartości dziedziny funkcji. Funkcja przyjmuje wartości ujemne dla x∈(0;1), natomiast dodatnie dla x∈(1;∞).